pərt

sif. Əhvalı pozğun, tutqun, pərişan, bir şeydən inciyərək pozulmuş, məyus olmuş, incimiş; incik. Qüdrət İsmayılzadə . . evinə çox pərt z. qayıtmışdı. M. Hüs.. Rüstəm kişi acıqlı, pərt və fikirli idi. M. İ.. Pərt etmək – bir söz deməklə utandırmaq, yaxud qəlbinə toxunmaq, məyus etmək, əhvalını pozmaq, ruhən incitmək. Səni son məktubumla bir az pərt eləmişdim; Bunu özümə sonra yaman dərd eləmişdim. S. Rüst.. Pərt olmaq – bax pərtləşmək. Rəşid pərt olub, çaşmış bir halda səkinin kənarında dayandı. Ə. M.. Aydın utanıb, bir qədər pərt oldu. H. Seyidbəyli. pərt-pərt zərf Pərt halda. Mirzə Əliməmməd isə pərt-pərt qapıya baxaraq doğma qardaşının buraya gəlməsindən heç də razı qalmadı. Ç..